Einde: laatste verslag

Hallo,

Misschien wat sneller dan verwacht, ben ik alweer terug in het koude, natte en donkere Nederland. Door sterke mistralwinden bij Marseille was ik genoodzaakt te stoppen met fietsen omdat het te gevaarlijk was om door te gaan. Daarnaast zou het alleen maar kouder worden als ik naar het noorden zou fietsen. Vandaar dat ik vrij abrupt besloten heb om de trein vanuit Marseille naar Lille te nemen, waar mijn vader en Pieter me opgehaald hebben. Na 9.200 kilometer fietsen door Europa in 4 maanden tijd (+2 weken vakantie in Kroatië) en 19 landen te hebben bezocht, is het mooi geweest. Ik zal proberen hieronder een korte beschrijving van mijn laatste belevenissen van Bosnië Herzegovina tot en met Frankrijk te geven.

BOSNIE EN HERZEGOVINA
Zoals ik al beschreven had vanuit Bosnië, was het erg bijzonder om er doorheen te fietsen. De hoofdwegen zijn van goede kwaliteit maar wel erg druk. Zo was er veel vrachtverkeer met vooral olie wat vanuit Kroatië naar Bosnië werd vervoerd. Een raar moment was toen een man naar me toe kwam en niet bepaald vriendelijk begon te roepen. Aan enkele anderen vroeg ik in het Engels wat de man tegen me aan het roepen was. Ze zeiden dat ik het maar beter niet kon weten. Dat is dan ook het enige ´rare´ wat ik tijdens mijn reis heb meegemaakt.
Na Mostar ben ik naar Medugoreje gefietst. Dat is een katholiek bedevaartsoort, vergelijkbaar met Saniago de Compostella en Lourdes (alleen nog niet herkend door het Vaticaan). Daar waren erg veel toeristen van over de hele wereld aanwezig. In de avond heb ik een Bosnische buitenkerkdienst bezocht, wat wel bijzonder was. Er waren ongeveer 3.000 mensen aanwezig. Daarvoor waren zo´n 100 priesters nodig om iedereen van een hostie te voorzien. In Medugoreje kwam ik op een camping uit waar ik kon overnachten. Verbazingwekkend genoeg stond het vol met Nederlandse caravans. Het bleek een groep (vooral 50-plussers) die een avontuurlijke Bosnie-vakantie aan het doen waren. Daar moet je bij mij natuurlijk niet mee aan komen… avontuurlijk… En dat terwijl alles geregeld is en alle campings en bezoekjes van tevoren gepland zijn. Het waren in ieder geval aardige mensen en voordat je het door hebt sta je weer letterlijk in het middelpunt van de belangstelling.

KROATIE
De volgende dag ben ik weer vroeg richting Kroatië vertrokken. Vervolgens duurde het twee dagen vooraleer in Dubrovnik bereikte. Eenmaal bovenop een berg in Dubrovnik ben ik op een bankje gaan zitten om vervolgens in te storten. Leunend over mijn fiets kon ik niets meer. Ik heb daar een uur in de brandende zon gezeten en alle kracht bij elkaar geraapt om zo snel mogelijk een kamer te huren. Daar ben ik op bed gaan liggen om de eerste uren niet meer wakker te worden. Laat in de avond ben ik nog even de haven in gelopen om een pizza te eten. De volgende dag was ik nog steeds niet fit en ben naar een camping gegaan. Daar heb ik drie dagen in mijn tent gelegen. Helaas had ik een virus te pakken waardoor ik alle rust moest nemen. Toen in eindelijk weer wat beter was heb ik alles gedaan om uit te zoeken of er een boot liep tussen Montenegro en Italië of tussen Albanië en Italië. Helaas heb ik niets kunnen vinden. Ook toeristische bureaus konden me geen zekerheid geven dat ik met de boot naar Italië kon gaan. Vandaar dat ik besloten heb om vanuit Dubrovnik via Split de boot naar Ancona te nemen. Ik vind het nog steeds erg spijtig dat ik het mooie Montenegro en het bijzondere Albanië niet heb kunnen bezoeken met de fiets. In ieder geval blijft er weer een toekomstige bestemming over…

ITALIE
De bootreis naar Split duurde 8 uur en verliep prima. Het schijnt een van de mooiste boottochten van Europa te zijn. Het was in ieder geval wel even relaxen op het dek omdat ik nu eens niet hoefde te fietsen. In Split had ik een uur om naar de boot van Ancona te gaan. Na wat geklungel met de douane (mensen zijn niet gewend aan fietsen) lukte het me nog om op tijd op de boot te komen. Een vriendelijke mevrouw van de douane hielp me nog even met de spullen. Ook met haar heb ik een leuk gesprekje gehad. Ik heb beloofd om over drie jaar ‘same place- same time’ aanwezig te zijn om een biertje te drinken. Of dat me dat gaat lukken ;)… Op de boot was ik een van de weinigen zonder cabine. Daardoor kon ik rustig mijn luchtbed in de passagiersruimte neerleggen waar ik onder de airco heerlijk geslapen heb.

Net als bij elk land, is het vooraf steeds de vraag hoe gemotoriseerd vervoer op mij als fietser reageert. Italië was een welkome verrassing. In tegenstelling tot mijn verwachting rijden ze erg goed en nemen een grote bocht om mij heen. Dat is vooral buiten de steden. In grote steden als Bologna en Genua transformeren Italianen echter in een ongeleid projectiel. Ik heb daar mijn mooiste fietservaringen meegemaakt. Ik vond het echt genieten om in drukke steden me tussen te vechten en vooral op te letten op mensen die opeens stoppen en de deur open doen. Het is een mooie sport om op een vijfbaansweg van de rechter naar de linker strook te komen om de afslag te kunnen nemen. Daar zou ik voor mijn lol graag nog eens gaan fietsen op een druk moment. Ik denk dat het vooral veilig is omdat Italianen gewend zijn aan scooters en vandaar goed opletten.

In Modena had ik al aardig wat liters regen over me heen gehad toen ik bij een stoplicht stond te wachten. Een oud vrouwtje zag me staan, liep naar me toen en begon in mijn handen te wrijven. Vervolgens trok ze me bijna van mijn fiets af en leidde me een kleine kroeg in. Voor dat ik iets kon zeggen bestelde ze een koffie voor me om vervolgens direct weer te vertrekken zonder verder iets te zeggen. Jammer dat ik geen koffie drink…

In Savona kwam ik op een kleine camping aan zee terecht. Daar werd ik direct verwelkomd door een Nederlands stel en kon direct mee- barbecueën. Het was een stel uit Arnhem, dus ik moest wel beloven dat ik niet voor NEC was. Ik had honger en een gegrild kippenboutje had ik al lang niet meer op, dus ik heb maar snel gezegd dat ik niet voor NEC was.

Het enige wat lastig was in Italië was de harde tegenwind en de vele tunnels. Wind in combinatie met een tunnel is erg zwaar fietsen. Vooral met grote vrachtwagens is het toch vaak best eng om een lange tunnel zonder fietsstrook in te fietsen.
Na Savona kon ik in Dolcedo twee nachten bij Joelle, een vriendin van Constance, en haar gezin, blijven logeren. Daar ben ik goed verwend door heerlijk eten, een rustige kamer, en een nieuw vriendinnetje Minne. Hierna was het nog zo’n 60 kilometers tot de Franse grens.

FRANKRIJK
In Frankrijk heb ik de hele riviera gefietst. Na Nice was het geen probleem om een camping te vinden. Helaas ben ik in Antibes wederom ziek geworden en heb vier dagen in mijn tentje doorgebracht. Dat was wel even lastig omdat ik het deze keer goed te pakken had. Gelukkig had ik een berg medicijnen meegenomen waarmee ik weer wat beter ben geworden.

Ik had lang uitgekeken om in Frankrijk te gaan fietsen omdat dit sinds Oostenrijk weer een land was waar ik me verstaanbaar kan maken. Fietsen langs de cote d’azur en in de provence was erg mooi. Veel wielrenners geven je een schouderklopje en maken een praatje met je.

Zoals ik al aan het begin schreef, ben ik in Frankrijk gestopt met mijn reis. In Cassis begon de mistralwind zo hard te waaien dat ik besloten heb er mee te stoppen. Mijn tent (en ik) zijn twee keer weg gewaaid. Al mijn papieren waren meegenomen door de wind. Vandaar dat ik besloten heb dat Cassis een mooi eindpunt was van mijn reis. Helaas heb ik niet de 10.000 gehaald. Misschien een volgende keer als ik in de midlife zit ;).

Momenteel ben ik terug in Nijmegen en alweer druk op zoek naar een baan. Mocht het lastig worden, dan kan ik nog altijd bij een fietsenmaker aankloppen ;). Het is wel even wennen om weer terug in Nederland te zijn. De vorige 3 maanden heb ik geen lange broek aan gehad. Hier zit ik met een dikke trui aan dit verslagje te typen.
4,5 maand geleden ben ik zonder ervaring op een tweedehands fiets vertrokken zonder een bepaald doel. Het is een mooie tijd geweest met veel kilometers, warmte, zon, bijzondere ontmoetingen, lastige dingen, zware dagen, etc. Ik ga de vrijheid, leuke ontmoetingen, het feit dat je kunt eten wat je wilt, etc erg missen. Aan de andere kant hoef ik nu niet meer elke avond op zoek naar een slaapplaats en slaap lekker warm in een bed samen met Constance. Ik zal over een paar weken een berichtje plaatsen over de eerste weken in Nederland en de vorderingen van mijn zoektocht naar een baan.

Groetjes, Paul

PS * de laatste foto’s van Italië en Frankrijk staan online onder:

http://picasaweb.google.com/paulemans1

*Voor degenen die me graag eens bellen: mijn oude nummer is weer in gebruik.


Message pour Armelle:

Salut Armelle! Je suis vraiment désole pour le retardation de ma réponse. Maintenant je suis a Nijmegen de nouveau. J’espère que tu peux télécharger les photos de Hongrie, autrement tu peux me laisser un message. J’ai roulé jusqu'à Cassis. Tu m’avais dit que c’était très beau, et tu as raison. Les calanques sont vraiment beau. Malheureusement c’était trop dur de rouler avec le mistral. C’est pour ca que j’ai décidé de prendre le train jusqu'à Lille. J’ai roulé a Paris entre la gare de Bercy en gare du nord. C’est pas beaucoup, mais j’ai aime beaucoup rouler la-bas. J’espère que tu vas bien et qu’on peut se rencontrer au futur. Je te souhaiterai la bienvenue aux Pays-bas ;).

Paul