Kroatie deel 1

Vanuit Mostar (Bosnie en Herzegovina) een update van de laatste weken in Kroatie.

Vanuit Hongarije kon ik via een rustige weg de grensovergang met Kroatie passeren. Ik was even vergeten dat Kroatie niet tot de EU behoort, en dat ik me moest melden bij de douana. In plaats daarvan fietste ik vrolijk door en kwam een politie-agent me achterna gerend dat ik een stempel moest laten zetten. Even kreeg ik een flash-back naar Oekraine, maar gelukkig was er niks aan de hand.

De eerste dagen verliepen vrij goed. Er waren nog geen hoge bergen en het fietsen ging me goed af. In tegenstelling tot de kuststreek is het binnenland totaal niet toeristisch. Vamdaar dat er ook geen campings zijn en dat ik genoodzaakt was om in een hotelletje te slapen.

De derde dag heb ik vooral door bossen gefiets en begonnen de bergen. Rond twee uur fietse ik rustig door een bos en kwam oog in oog met een wolf te staan. Ik ben direct gestopt. De wolf keek even naar me en liep rustig verder. Toch wel even schrikken.

De volgende dag begonnen de echte bergen. Ik moest namelijk door de Dynarische alpen om op tijd aan de kust (Zadar) te komen om daar Constance te ontmoeten. Ik had precies een week om van Budapest tot in Zadar te komen. Op de kaart lijkt het makkelijk, maar dat gebergte was toch behoorlijk pittig. Ik heb die bergen enorm vervloekt, er leek maar geen einde aan te komen. Klimmen van 20 kilometer zijn geen uitzondering.

In de avond kwam was er geen hotel of camping in de buurt en heb ik aan wat mensen gevraagd of ik mijn tent in de tuin mocht zetten. Twee keer werd me viendelijk gewezen op een meer waar ik rustig zou kunnen overnachten (wildkamperen). Onderweg naar het meer passeerde ik een wijnboer en heb tactisch eerst een fles wijn gekocht en daarna gevraagd of ik mijn tent tussen de wijnstronken mocht zetten. De viendelijke man bood direct aan in zijn huis te slapen. Hij maakte ook nog olie met eieren voor me klaar.

De volgende ochtend vetrok ik rond 08.30, maar niet voordat ik een glas wijn had gedronken. Ik ben toch maar beleefd gebleven en heb het glas wijn leeggedronken. Normaal drink ik overdag geen alcohol en al zeker niet in de ochtend. Daarna was het extra zwaar om de bergen te beklimmen. Het was een zware dag. In de avond kwam ik laat in een bergdorpje aan, helaas zonder hotel. Vandaar dat ik nog 10 kilometer moest fietsen naar het volgende dorpje. Onderweg fietste ik 45 km per uur van een berg af, terwijl ik een slapende hond inhaalde. Binnen enkele seconde haalde hij mij bijna in en moest ik bijtrappen tot 55 km per uur om de hond van me af te schudden. Hongerig en uitgeput kwam ik eindelijk bij een pensionnetje aan. het was een oud gebouwtje, maar de kamers waren goedkoop en luxe. Zo had ik een stoomcabine met radio en massagedouche op de kamer. Dat kon op geen beter moment komen....

Na een weekje ploegen ben ik alsnog op tijd in Zadar aangekomen. De kustweg was erg mooi, maar ook erg druk. Ik raad niemand aan om op de tweede zaterdag van augustus langs de kust van Kroatie te gaan fietsen. Het is een erg drukke weg, flink klimmen en vaak zonder vangrails. Daarnaast hebben campers, auts met caravans en boten vaak geen idee hoe breed ze zijn. Al met al heb ik het gehaald en ben via het eiland Pag in Zadar aangekomen. Ik kon het maar niet geloven dat ik het op tijd gered had. Grappig was dat ik bij het bord Zadar precies 7.501 kilometer op de teller had staan.

De volgende dag ben ik Constance gaan ophalen bij het busstation. Daar had ik al weken naar uitgekeken. In een hotel hebben we heerlijk geslapen en kon daar ook mijn fiets voor twee weken stallen. De vakantie hebben we heerlijk relaxed doorgebracht. Niet te veel doen en lekker luieren op het strand en wat parken bezoeken. Grappig om te merken dat ik weer moest wennen om samen te tijn. In het begin vergat ik voor twee personen brood te kopen en opeens was er iemand die mijn was deed en eten kookte.

De hele vakantie hebben we natuurlijk opgekeken tegen het moment dat we weer afscheid moesten nemen. Het was dan ook niet gemakkelijk om Constance uit te zwaaien vanaf het vliegveld. Helemaal niet als je bij de aankomsthal staat waar andere stelletjes juist weer herenigd worden. Het contrast kon niet groter zijn.

De dagen daarop heb ik het toch lastig gehad om weer alleen te zijn. Vooral na een leuke tijd samen te zijn geweest. Ook ben ik wat ziekjes geweest in die dagen. Het was vreemd om te merken dat ik het koud had op de fiets, terwijl de zon met dertig graden scheen.

Het weer is trouwens erg goed. Enkele dagen heb ik regen gehad. Maar hoofdzakelijk heb ik de afgelopen vijf weken elke dag minimaal dertig graden gehad (vaak zelfs tegen de veertig graden aan).

Eergisteren heb ik een boot naar eiland Korcula genomen om vandaaruit verder te fietsen. Dat was een erg goede keuze. Er is bijna geen autoverkeer en nog eens bijzonder mooi ook. Op de boot had ik een groep Engelse jongens leren kennen met wie ik een appartement gehuurd heb. Ze waren zo aardig dat ik mijn eigen kamer en douche mocht hebben. Na wat gegeten te hebben, zijn we de lokale kroeg in gegaan om vervolgens op een Engels tempo bier te drinken. De enige kroeg waar het leuk was, bleek een gay-bar te zijn. Gelukkig waren het allemaal vriendelijke mensen en hebben we erg gelachen. Na een paar bier stonden we op de bar te dansen met de lokale mensen. Erf leuk.

Er is niks mooiers dan wakker worden met een kater op een eiland, dertig graden om dan een duik in de zee te nemen en over een eiland te fietsen met perfecte wegen en bijna zonder verkeer.

Momenteel ben ik bezig met het schrijven van een boek: -Afvallen met Paul: hoe verlies ik 26 kilo in drie maanden?- Haha, nee ik schrijf geen boek, maar kan wel wat tips geven. Het is een perfect dieet: je kan eten en drinken zoveel als je wilt en toch afvallen (als je maar fietst). Het dieet per dag:

1 brood, 5 liter water, 1 liter cola. vier bollen ijs. tussendoor taart, 1 reep chocolade, drie bananen, 1 liter bier en dan nog avond eten: spaghettie.

Zoals ik al schreef, ben ik net aangekomen in Mostar in Bosnie Herzegovina. Het is erg bijzonder om hier te zijn. De resten van de oorlog zijn nog duidelijk zichtbaar. Veel huizen hebben nog kogelgaten en op plaatsen liggen nog mijnenvelden. Ook is er overal politie. Op elke hoek van de straat staat wel een politie auto. Zojuist heb ik lekker gegeten in een restaurant. Opmerkelijk is het feit dat ze geen alcohol verkopen.

De weg is prima, alleen erg druk met vrachtverkeer. Ik ben nog aan het denken of ik morgen terug naar Kroatie (Dubrovnik) fiets, of toch nog even snel Sarajevo aan doe. Daar moet ik eerst een nachtje over slapen. Ik heb het wel een beetje gehad met die bergen, dus even goed nadenken.

Ik probeer al een tijdje extra fotos te uploanden. Helaas lukt dat me maar niet... Hopelijk in de komende tijd meer geluk met betere computers.

Groetjes,

Paul