Afronding Litouwen

Vanuit Noord-Polen een kort verslagje van de laatste dagen Litouwen.

Doordat ik vorige keer niet veel tijd had, was het niet gelukt een stuk te schrijven over Kaunas. Bij deze...

De stad Kaunas verlaten was niet gemakkelijk. Ik volgde in Litouwen enkele nationale fietsroutes. Op de kaart stond aangegeven dat ik een stuk over de snelweg moest. Er was ook geen andere manier. Na twee kilometer snelweg besloot ik dat ik toch echt verkeerd moest zijn. Na de eerste afslag genomen te hebben, kwam ik op een doodlopende weg in een bos uit. Een half uur heb ik mijn fiets door het bos en sloten getrokken. Achteraf mag ik blij zijn dat mijn stuurpen niet gebroken is door al het geduw en getrek. Op een gegeven moment kwam ik op een vuilnisbelt uit. Wat een stank... Je had de ogen van de vuilnismannen moeten zien toen ik om de slagboom heen het terrein verliet. Hierna heb ik enkele mensen aangesproken en de twee kaarten die had laten zien en gevraagd of ik echt over de snelweg moest. Iedereen zei dat ik daar gewoon kon fietsen. Om toch maar zeker te zijn, ben ik naar de politie gegaan. Die zeiden ook dat ik op de vluchtstrook mocht fietsen. Het ging in ieder geval lekker snel, 20 kilometer vluchtstrook. Maar ik was toch blij toen ik er weer van af was. Gelukkig ben ik meerdere fietsers tegengekomen en voelde ik me toch redelijk veilig.

Na Trakai heb ik een kort stukje (45km) naar Vilnius gefietst. Daar fietsen en de camping vinden was een ramp. De tweede dag heb ik rust genomen en de stad bezocht. Voor het eerst sinds lange tijd weer in een bus gezeten. Dat voelt ook weer eens fijn niet te hoeven trappen. Het viel me op dat jonge mensen zitten en oude mensen staan. Echt vriendelijk is het er allemaal niet.

In de avond kwam ik een andere fietser uit Zwitserland tegen. Hij was vanauit de Noordkaap vertrokken. Grappig was dat hij na een paar honderd kilometer (net als ik) het wel weer genoeg Finland vond. Het was wel een bijzonder persoon. Hij fietst alleen maar om kilometers te maken. Zo legt hij elke dag 150-200 kilometer af en eet alleen maar astronauteneten om niet te hoeven stoppen. Tsja zo kan het ook...

Omdat het zomerseizoen begint kom ik al wat vaker fietsers tegen. Het valt me op dat iedereen met GPS en allerlei moderne gadgets fietst. Ik voel me maar een prutser vergeleken met anderen. Zo is mijn fiets meer dan tien jaar oud, de tassen tweedehands en mijn pannen en brander uit 1990. Ik merk dat een GPS toch wel fijn zou zijn, zeker in een stad. Maar ja... tot nu toe heb ik alles nog prima gered en werkt alles nog.

De dag in Vilnius was wel relaxed. Zo heb ik een paar kerken bezocht en de standaard stadswandeling gedaan. In een park heb ik de tijd wat gedood. Daar werd ik aangespoken door twee Amerikanen die me hun geloof (Church of Jesus Christ) probeerden te verkondigen. Normaal heb ik daar echt geen zin in. Maar ik zat daar wel relaxed de tijd te doden, had toch niks te doen, en het was wel oke om eens een normaal Engels gesprek met iemand te kunnen voeren. Een uur lang hebben we gediscusseerd over het geloof. Je zou maar als vrolijke Amerikaan twee jaar in Litouwen moeten doorbrengen.
De wedstrijd tegen Brazilie heb ik in een kroeg gekeken. Daar kwam ik al snel in contact met een groep jongeren en heb met hen voor Nederland gesupport. Wel leuk om met hen wat te drinken en gesprekken te voeren. Daarna zijn we nog een pizza gaan eten en heb ik alweer afscheid moeten nemen. Maar ja, daar raak je aan gewend. Je ziet mensen maximaal twee dagen en dan ben ik alweer op weg naar de volgende bestemming.

Vanochtend ben ik vroeg richting Polen vertrokken. Dit omdat er maar twee wegen zijn waar je de grens kan oversteken. Ik ben vroeg vertrokken omdat ik er van uit ging dat half Litouwen en Polen op zondagochtend wel in de kerk zou zitten. Of ze dat zaten weet ik niet, het was in ieder geval rustig bij de grens. De eerste indruk van Polen is goed. Ik was wel klaar met Litouwen. Wat een mensen... In mijn reisgids stond dat van de Baltische Staten de Litouwers het meest open zijn. Niets van waar! Ga je naar de Baltische Staten: breng de meeste tijd in Estland door! Vriendelijke, mooie mensen die je graag helpen. Hier in Polen zie ik weer lachende mensen die genieten van het leven. Zo moet het ook!

De komende dagen fiets ik richting Lublin en Krakau. Warschau zal ik niet bezoeken omdat ik er een paar jaar geleden al geweest ben en niet direct de behoefte heb ik het nog eens te bezoeken. De stad is echt groot en het lijkt me er niet fijn fietsen.

Zo, is het toch nog een lang verhaal geworden. Ben ik in ieder geval voor het grootste gedeelte van mijn avonturen kwijt.

Groetjes uit een regenachtig Polen,

Paul

PS Zojuist heb ik ook de laatste foto's van Litouwen toegevoegd:

http://picasaweb.google.com/paulemans1/