Oostenrijk

Op een regenachtige dinsdagmorgen vanuit een internetcafetje in Wenen een update over de dagen in Oostenrijk.

Omdat ik het in Tsjechie prima naar mijn zin had en toch nog graag even wilde blijven heb ik na een korte fietsdag in het laatste grensdorpje een pension genomen. Ik heb er een soort hobby van gemaakt om de meest bouwvallige pensionnetjes te zoeken. Dat is niet alleen qua prijs gunstig maar je maakt er vaak de leukste dingen mee en word altijd erg vriendelijk ontvangen. De volgende dag heb ik weer rustig aan gedaan en tot Linz gefietst waar ik een camping gevonden had aan de Donau. Het stukje vanaf Tsjechie tot de Donau is eigenlijk alleen maar bergaf omdat je op ongeveer een kilometer hooghte zit. Erg fijn fietsen dus. Ook de Donau volgen is fijn: zo vlak als Nederland. Ook zijn de fietspaden perfect en is alles zeer goed aangegeven. Dat brengt natuurlijk een hoop tourisme te weeg. Opeens was ik niet meer de eenzame fietser maar fietsen er ontsettend veel mensen. Ook op de camping, daar stonden wel 200 fietsers.

Op de camping aangekomen mijn tent direct opgezet en wat gekookt. Een Fransman kwam op me af omdat hij het geluid van mijn benyinebrander kende. Hij heeft me meteen uitgelegd hoe ik dat ding schoon moet maken. Hij wist me te vertelen dat mijn brander uit 1980 komt. Als ik dat geweten had... maar ja, hij doet het. In de avond kwam ik in contact met een groep Tsjechen. Had ik toch nog een beetje Tsjechie in Oostenrijk. Het was een erg gezellige avond. Na een paar biertjes werd de most op tafel gezet (een soort wijn dat drinkt als water), gevolgd door de plaatselijke schnapsjes. Om twee uur zaten we zingend op de camping. De Tsjechen hadden me namelijk een Tsjechisch dranknummer geleerd. In de ochtend toch maar een paracetamol genomen... ;).

Wel grappig is hoe de Oostenrijkers fietsen. De meesten zijn voorbereid alsof ze de Alp d Huez gaan beklimmen. Strakke fietspakjes en overal bidonhouders. Zo heb ik huisvrouwtjes gezien met zes bidons. Dat terwijl er om de tien kilometer gratis wateruitdeelpunten zijn. Ook de Nederlanders herken je direct. Niet alleen aan de fietsen, maar ook omdat ze baast elkaar fietsen. Dat doen Oostenrijkers namelijk niet. Iedereen fietst achter elkaar. En traag... Per dag heb ik misschien wel 1000 mensen ingehaald. De route is dus perfect om te fietsen: vlak en bijzonder mooi.

Gister stond ik bij de bakker te wachten tot er opeens een Nederlands stel binnen kwam stormen. 'Hedde gullie ook belegde broodjes? Belegd... Ge wit wel me kaas...'. De bakker begreep ze niet en ze zijn weer weggelopen. Daar ligt dan mijn roots...

Overdag heb ik nog enkele mooie kloosters en kastelen bezocht. Zo bezocht ik een mooi klooster en haalde ik een groep mensen in (ik loop altijd snel). Plots hoorde ik een vrouw zeggen #je komt hier ook van alles tegen... wat een volk#. Daamee doelde ze op mij. Ik keek om en zag twee chique vrouwen. Ik ben doorgelopen maar na 20 seconden voelde ik me toch wel verbouwereerd. Normaal ben ik niet op mijn mondje gevallen en heb ik vaak snel een gevatte opmerking klaar. Deze keer kwam er er helaas niks pakkends in me op. Ik ben dan maar voor ze gaan staan en heb met een kwaad gezicht een foto van ze gemaakt. Daar schrokken ze toch wel van. Gelukkig maar... Stelletje kakmadammen die waarschijnlijk amper tot tien kunnen tellen. Het enige dat ze vast weten is de pincode van hun credit card.

In de avond weer op een camping uitgekomen en wat gekookt. Het is moeilijk om hier geen camping tegen te komen. Elke 5 kilometer is er minimaal 1 camping. Op de camping stond ik naast een jong Nederlands gezinnetje. Wel knap va ze om met erg jonge kinderen in een karretje te gaan fietsen. In de avond heb ik enkele uren met de vader aan de Donau wat wijn gedronken. Hij had dikke sigaren bij, dus dat was wel weer eens lekker. De man is leraar scheikunde en gaat vaak fietsen. Hij zei dat hij blij was mij te ontmoeten omdat andere fietsers vaak te serieus bezig zijn. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Veel fietsers zijn erg egocentrisch en nemen zichzelf te serieus. Zo drinken ze alleen maar thee en gaan vroeg slapen. Nou, dat is dus niks voor mij... Ik heb maar weinig slaap nodig en lust best eens een glaasje alcohol ;).

Dadelijk feist ik verder richting Bratislava waar ik tegen de middag aan zal komen. Drie dagen later verwacht in in Budapest te belanden. Vanuit daar weer een verslagje.

De laatste fotös staan weer online. Het zijn er weer veel, maar ik doe het ook om eem back-up te hebben, mocht ik mijn camera of geheugenkaartje verliezen.

http://picasaweb.google.com/paulemans1/Oostenrijk#

Groetjes,

Paul